Przepięknie rozwinięta linia brzegowa regionu Puntaneras, liczne zatoki oraz malownicze półwyspy wtapiające się w nefrytowe wody oceanu są kwintesencją światowej turystyki i wymarzonego wypoczynku. Do tych walorów dochodzą magiczne miejsca ukryte w parkach narodowych oraz wspaniałe plaże połyskujące w promieniach wakacyjnego słońca, sprawiające, że na czas urlopu można zapomnieć o całym świecie i zająć się błogim leniuchowaniem. Słodyczy tropikalnych owoców towarzyszy szum Oceanu Spokojnego, a drink wypity na hamaku rozwieszonym między palmami kokosowymi zapisze się w pamięci wyjątkowym smakiem na długie lata. Puntarenas oferuje turystom komfortowe ośrodki wypoczynkowe położone przy najpiękniejszych plażach Kostaryki oraz możliwość uprawiania najatrakcyjniejszych sportów wodnych.

Krajobraz regionu turystycznego nieco różni się od terenów po karaibskiej stronie Kostaryki za sprawą górzystego charakteru zatrzymującego napływ wilgotnego powietrza płynącego aż z regionu Limon. Obszary Puntarenas rozciągają się na południu Kostaryki i w środkowej części kraju przy wybrzeżu Pacyfiku, sięgając od prowincji Guanacaste aż do granicy z Panamą. Region pod względem geograficznym dzieli się na część północną zdominowaną przez turystykę i południową, bardziej dziką, niedostępną, z plantacjami kawy, trzciny cukrowej i bananów oraz gajami pomarańczowymi. W pejzaż wpisały się także stożki wulkaniczne oraz płaskowyże sięgające San Jose. Niewielka odległość do stolicy sprawia, że po plażowaniu można wyskoczyć na zwiedzanie miasta lub wieczorny spacer po gwarnych ulicach. Puntarenas swoim obszarem obejmuje także położoną daleko na wodach Oceanu Spokojnego bezludną Wyspę Kokosową, która stała się inspiracją do napisania niejednej książki przygodowej i nakręcania filmu o piratach. Region dysponuje potężnym potencjałem turystycznym, dzięki któremu jest ulubionym kierunkiem wypoczynkowym tej części Ameryki Łacińskiej.

Stolicą regionu jest Puntarenas, piękne, kolonialne miasto, które funkcję portu pełniło już od 1800 roku. Położenie na niewielkim półwyspie wcinającym się w głąb zatoki Nicoya sprawia, że miejscowość staje się doskonałym miejscem spacerowym. Turystów przyciągają również piękne plaże, z których roztaczają się czarujące widoki na łukowate brzegi półwyspu, wyglądające najatrakcyjniej podczas zachodów słońca. Centrum miasta zawsze tętni życiem –rano za sprawą mieszkańców robiących zakupy na targowiskach, a wieczorami dzięki turystom poszukującym sympatycznych miejsc na spędzenie wolnego czasu. Większa część miejscowości charakteryzuje się drewnianą zabudową, niemniej w krajobraz wpisały się także nowocześniejsze budynki, wśród których można odnaleźć muzeum regionalne urządzone w domu kultury (Casa de Cultura) oraz Museo Historico Marino poświęcone morskim dziejom miasta. Wieczorny spacer nie powinien ominąć dzielnicy hotelowej rozłożonej wzdłuż wybrzeża, gdzie wybudowano szereg nowoczesnych hoteli i restauracji serwujących najlepsze owoce morza. Romantyczny wieczór może uświetnić drink wypity w tawernie na spacerowej promenadzie wysadzonej palmami – Paseo de Turistas. Warto także przespacerować się na Molo Narodowe, przy którym cumują najczęściej ogromne wycieczkowce przybywające ze wszystkich stron świata. Największym parkiem w mieście, dającym wytchnienie w upalne dni, jest Park Mora and Canas z ratuszem usytuowanym w północno-wschodnim narożniku oraz z kilkoma pomnikami przedstawiającymi narodowych bohaterów. Najważniejsze w mieście są jednak plaże usypane z drobnego piasku wzdłuż półwyspu, na których można leniuchować całymi dniami. Najbardziej znane, położone w południowej części to piaszczyste: San Isidro, Chacarita i Angostura and Pochote, natomiast przy Playa Dona Ana położonej pomiędzy dwoma skalistymi cyplami znajduje się Instytut Turystyki z barem, restauracją, prysznicami i wypożyczalniami sprzętów wodnych. Okolica doskonale nadaje się do uprawiania surfingu, windsurfingu i żeglarstwa.

Najważniejsze kurorty:

Tambor – na niewielkie letnisko położone na półwyspie Nicoya przy malowniczej zatoce Ballena składa się kilka luksusowych ośrodków z karaibską architekturą. Plaża w tym miejscu z widokiem na okoliczne wzniesienia oraz tropikalna roślinność rozciąga się na długości kilku kilometrów i charakteryzuje drobnym, złotym piaskiem przy hotelach, a także żwirową nawierzchnią w ustronniejszych miejscach. Kompleksy hotelowe dysponują setkami pokoi, barami, restauracjami, dyskotekami i salonami urody. Turyści mogą także korzystać z basenów o finezyjnych kształtach, wypoczywać w bujnych ogrodach i korzystać z bogatej oferty kulturalnej, rozrywkowej i animacyjnej. W wolnych chwilach można wybrać się na kurs tańca, posłuchać muzyki na żywo lub udać się do wypożyczalni po deskę surfingową. Wody zatoki bowiem doskonale nadają się do uprawiania wszystkich sportów wodnych oraz nurkowania z rurką i pełnym akwalungiem. Hotele udostępniają swoim gościom również korty tenisowe, boiska do siatkówki, koszykówki i piłki ręcznej oraz pole golfowe, stadninę koni i centrum SPA. Wypoczynek w takim miejscu to przyjemność w najlepszym wydaniu.

Jaco – gwarna atmosfera kurortu ulokowanego w delikatnej zatoce i dobre warunki wietrzne sprawiają, że często pojawiają się tam miłośnicy surfingu i windsurfingu. W otoczeniu pięknej, piaszczystej plaży o ciemnym zabarwieniu, znajdują się palmy kokosowe oraz widoczne w tle niewielkie wzniesienia. Przy wybrzeżu powstało kilka luksusowych hoteli z basenami, które gwarantują turystom doskonałe warunki wypoczynku oraz wycieczki po regionie. Okolicę można także zwiedzać kajakiem, na piechotę, konno lub na skuterze. Nie brakuje również wypożyczalni sprzętów wodnych, z których najczęściej korzystają surferzy doceniający tamtejsze fale, pojawiające się głównie przy brzegu Playa Hermosa. Chociaż kurort jest stosunkowo spokojnym miejscem, wieczorem można wybrać się na nocne harce do którejś z dyskotek.

Quepos – typowa miejscowość letniskowa Kostaryki, w której można wypoczywać na piaszczystej plaży, surfować po wzburzonych falach, nocować w dobrych kwaterach i bawić się w nocnych klubach. Niewielkie miasteczko jest doskonałą bazą wypadową do zwiedzania Parku Narodowego Manuel Antonio.

Manuel Antonio – na obrzeżach Parku Narodowego Manuel Antonio rozłożyło się kilka kompleksów hotelowych z oryginalną zabudową, w których turyści odnajdą ciszę i spokój, bezpośredni dostęp do pięknych, piaszczystych plaż oraz niezapomniane widoki na ocean. Romantyczna sceneria lasów deszczowych Półwyspu Punta Quepos sprawi, że wypoczynek w tym miejscu z pewnością będzie należał do udanych. Brodząc w przyhotelowych basenach można jednocześnie spoglądać na wielki błękit oceanu i popijać tropikalne drinki pod okiem sympatycznych leniwców wspinających się na okoliczne palmy. Obcowanie z dziką przyrodą można dodatkowo wzbogacić o spływy kajakowe, łowienie ryb, rafting czy wizytę w parku linowym.

Dominical – ustronne miejsce ze skromną, ale bardzo przyjemną bazą noclegową, doceniane przez miłośników ciszy i przyrody za sprawą pięknego położenia w kostarykańskim buszu. Oznakowane szlaki poprowadzono wzdłuż brzegu oceanu i w dżungli, więc tropikalne miejsca można poznawać na wielogodzinnych spacerach. Inna opcją jest wygrzewanie się na żwirowo-piaszczystych plażach, o które rozbijają się wzburzone fale poszukiwane przez surferów. Niewielkie letnisko oferuje kilka restauracji z dobrym jedzeniem oraz sklepów ze zdrową żywnością. Okolicznymi atrakcjami są wodospady Nauyaca oraz Parque Nacional Marino Ballena.

Podczas podróżowania po Kostaryce warto zainteresować się tamtejszą kuchnią, gdyż można się mile zaskoczyć. Większość potraw opartych jest na ryżu, fasoli, wołowinie i kurczaku, chociaż bardzo często pojawiają się potrawy wzbogacone o dużą ilość lokalnych warzyw. Nie są to dania mocno przyprawione i raczej należą do łagodnych w smaku. Dieta korsykańska jest stosunkowo prosta, niskotłuszczowa, bogata w węglowodany i proteiny. Znakiem rozpoznawczym są także obfite sałatki oraz kostarykańskie owoce.

Comida Tipica to ogólna nazwa smakowitych przekąsek dostępnych przeważnie w wyszukanych restauracjach. Ciekawie prezentuje się przykładowo picadillos, czyli danie z ziemniaków pokrojonych w kostkę z fasolą szparagową, drobno posiekanym mięsem, cebulą i kolendrą, które dodatkowo można dostać z gorącym naleśnikiem tortillas. Popularnym i bardzo typowym daniem dostępnym w wielu miejscach jest czarna fasola, ryż, cebula, czosnek, papryka i awokado (w wersji śniadaniowej z jajecznicą), zwane Gallo Pinto. Kostarykanie zasiadający w barach w porze lunchu zajadają się najczęściej mieszanką ryżu, fasoli, kapusty, smażonych bananów oraz wołowiny lub kurczaka, o nazwie casado luźno tłumaczonej jako „żonaty mężczyzna”. Jeżeli ktoś nie chce zaczynać dnia od nieznanych potraw zawsze może zamówić na śniadanie w hotelowej restauracji tosty, jajka na bekonie  lub sadzone, kawę oraz różne owoce.

W wielu potrawach można wyczuć mieszankę aromatycznych przypraw, które występują pod wspólną nazwą condimentos mixtos. Smaku dodaje przede wszystkim czosnek, pieprz, cebula, mąka kukurydziana, kolendra, papryka i sól. Niektórzy kucharze dla podkreślenia smaku dodają w dużych ilościach meksykańską odmianę papryki – jelapeno, która nie jest tak ostra i łagodnie komponuje się z daniem.

Jeżeli komuś nie straszne syte potrawy, powinien zainteresować się gulaszem z wołowiny, z mnóstwem warzyw i ryżu o nazwie olla de carne. Pożywna jest także zupa sopa negra, przygotowywana z czarnej fasoli, cebuli, kolendry i jajek na twardo. Większość hotelowych restauracji serwuje proste, ale smaczne dania: ryż z owocami morza – arroz con mariscos oraz ryż z kurczakiem – arroz con pollo. Z kolei turystom o mocnych żołądkach kucharze polecają doskonale przyrządzone flaczki (mondongo) oraz ozory wołowe (lengua). Uwadze takich smakoszy nie powinny ujść także słonina smażona ze skórą oraz wieprzowina duszona na wolnym ogniu. Dodatkiem do tego mogą być chrupiące, zielone plantany posiekane w plasterki i ozdobione purée z czarnej fasoli.

Zarówno w regionach nadmorskich, jak i centralnej części kraju, dostępne są przekąski bocas przypominające hiszpańskie tapas. Niewielki głód można zaspokoić surową, marynowaną rybą z cytrynowym sokiem (ceviche), duszonym mięsem w sosie pomidorowym (carne en salsa) czy smażonym kurczakiem. Przemierzając liczne stragany warto rozglądnąć się za dużymi, słodkowodnymi krewetkami langostonos.

Kostaryka może popisać się bogactwem owoców, które zalegają stertami na straganach i są bardzo często wykorzystywane do produkcji soków. Różnorodność tropikalnych owoców jest zadziwiająca, podobnie jak subtelność smaków wydobywających się z anona – owoców flaszowca o sercowatym kształcie, caimito – jabłka o gwiaździstym kształcie, gwajawy – surowej lub smażonej, mammee-sapota – owocu przyciągającego wzrok czerwonym miąższem, manzana rosa – najlepiej smakującego w przetworach, mombin – soczystego i pikantnego, jadanego na surowo, nances – aromatycznych owoców o intensywnym zapachu i żółtym kolorze, rambutan – drobnego owocu pokrytego kolcami czy sapodilla – najsmaczniejszych owoców tropikalnej Kostaryki. Natomiast do obiadu najlepiej zamówić pyszny sok tamarindo refresco przygotowany ze strąków tamaryndowca.

Historia kostarykańskiej kawy jest bardzo długa i powiązana z przybyszami z Francji, Hiszpanii i Portugalii, którzy sprowadzili aromatyczną roślinę z krajów arabskich. Kawa szybko stała się towarem eksportowym i osiągnęła na rynku międzynarodowym wysoką jakość. Najlepsze plantacje znajdują się na Mesecie Centralnej i przez wielu smakoszy traktowane są jako najznamienitsze na świecie. Bardzo często sadzonki kawy kwitną na biało i tworzą biały kobierzec kwiatów zwany „kostarykańskim śniegiem”.

Może wybór alkoholu w Kostaryce nie jest imponujący, jednak dla próby turyści mogą napić się lokalnych piw Imperial, Rock Ice, Pilsen, skosztować likieru kawowego Cafe Britt lub też zmierzyć się z wódką wyprodukowaną z trzciny cukrowej, zwaną guaro.

Na wybrzeżu Oceanu Spokojnego znajduje się mnóstwo restauracji, które serwują lokalne dania o nazwie guiso de cambute. Są to duszone ślimaki, a także liczne dania, na które składa się kompozycja świeżych krewetek, homarów i kałamarnic.

Obyczaje Kostaryki związane są ściśle z mieszkańcami kraju, którzy w wielu regionach różnią się pochodzeniem i karnacją, aczkolwiek określają siebie wspólną nazwą „Ticos”. Większość z nich jest pochodzenia hiszpańskiego, chociaż podróżując po różnych zakątkach można spotkać kostarykańskich Indian, którzy mieszkali tu na długo przed przybyciem Hiszpanów, imigrantów z Jamajki czy półkrwi Kostarykan będących potomkami przybyszów z Chin, mówiących na siebie „Chinos”. Takich grup społecznych i etnicznych jest znacznie więcej, więc jeżeli ktoś ma ochotę bliżej poznać ich specyfikę powinien zwracać uwagę z kim rozmawia i dopytać się czasami o szczegóły pochodzenia. Warto pamiętać, że „Ticos” mają umiarkowane poglądy polityczne, są dyskretni, odnoszą się do turystów z szacunkiem i bardzo często, z wrodzoną gracją używają zdrobnionego określenia un momentico, por favor – „proszę chwileńkę poczekać”. W większości prowincjonalnych miasteczek można zaobserwować, że rodzina pomimo wielu podziałów, jest jedną z najważniejszych instytucji, chociaż świat pędzi do przodu, a większość młodych ludzi chce jak najszybciej opuścić rodzinne domostwa na rzecz niezależnego życia w dużych miastach. Większa część społeczeństwa pochodzi od kupców handlujących na terenie kraju jeszcze w wieku XIX, dlatego też w wielu domach można natknąć się na tradycyjną służbę domową czy opiekunkę do dzieci. Większość mieszkańców kraju wyznaje katolicyzm i posługuje się językiem hiszpańskim, chociaż w wielu miejscach można porozumiewać się po angielsku. Chociaż Kostarykanie są niezwykle uprzejmi, do obcych najlepiej jest zwracać się „senior” i „seniora” i bez względu na swoje poglądy dobrze mówić o Kostaryce. Warto pamiętać, że w Kostaryce strój topless nie jest akceptowany i niemile widziane jest pojawianie się w stroju kąpielowym w miejscach publicznych.

Wybrzeże Oceanu Spokojnego ma długość blisko 1000 km., dzięki czemu niemalże w każdej jego części można znaleźć świetne warunki do surfingu, windsurfingu, kitesurfingu i żeglarstwa. Do uprawiania sportów wodnych zachęca także ciepła woda oscylująca przez cały rok w granicach 27°C oraz przyjemne, piaszczyste plaże, na których można odpoczywać po zmaganiu z wiatrem i falami. Najpopularniejszym miejscem tej części wybrzeża są: Jaco, Playa Hermosa oraz zatoka Nicoya.

Popularną formą zwiedzania kostarykańskiej dżungli są spacery po drewnianych chodnikach zawieszonych na dużej wysokości, z których można podziwiać unikalną przyrodę. Takie konstrukcje można znaleźć chociażby w Rainmaker oraz w większości parków narodowych. W rezerwatach przyrody znajduje się również mnóstwo szlaków pieszych, rowerowych i ścieżek przeznaczonych do jazdy konnej. Ciekawymi miejscami na długie spacery są Ogrody Botaniczne Wilsona i Półwysep Osa. Doświadczeni piechurzy mogą pokusić się o zdobycie najwyższego szczytu Kostaryki w Parku Narodowym Chirripo.

Na brak wolnego czasu nie narzekają także entuzjaści nurkowania, którzy w tej części pacyficznego wybrzeża mogą odnaleźć wiele ciekawych raf koralowych pozwalających na poznawanie podwodnego świata. W większości parków narodowych znajdują się plaże, z których nurkowie wyruszają na podbój głębin, a miłośnicy snorkelingu podziwiają kolorowe rybki pływające tuż pod powierzchnią wody. Idealnym miejscem do nurkowania są przykładowo wysepki rozrzucone w granicach Parku Narodowego Marino Lallena, Przylądek Osa, Wyspa Cano oraz spędzająca sen z powiek wielu nurkom – Wyspa Kokosowa.

Rainmaker – pasjonujące miejsce dla miłośników przyrody, w którym podziwiać można tropikalną roślinność ze specjalnie przygotowanych wiszących chodników. Turyści najpierw wspinają się na wysokość kilkudziesięciu metrów, a później spacerują kładkami łączącymi platformy widokowe. Taka forma zwiedzania puszczy dla wielu jest niecodziennym przeżyciem.

Ogrody Botaniczne Wilsona – gratka dla pasjonatów botaniki. Zjawiskowe ogrody skrywają specjalnie zaprojektowane szlaki wijące się wśród unikalnej roślinności i prowadzące do rezerwatu leśnego z górskimi widokami i malowniczo położonymi jeziorkami. Ogrodnicy z całego świata prowadzą w „ogrodach” sympozja i wykłady, na których można dowiedzieć się czegoś więcej o pielęgnacji pięknych kwiatów i krzewów.

Park Narodowy Manuel Antonio – na krajobraz niezwykłego parku składa się położona w malowniczej zatoce piękna plaża z białym piaskiem, bujna dżungla ze szlakami spacerowymi oraz zalesione klify podkreślające walor przyrodniczy obszaru objętego ochroną. Oprócz nurkowania, surfowania, kąpania i obserwowania delfinów można również aktywnie spędzać czas na wycieczkach konnych i rowerowych.

Park Narodowy Marino Ballena – jeden z mniejszych parków Kostaryki z pięknymi plażami, rafami koralowymi, dzikim buszem oraz łańcuszkiem malowniczych wysp. Z piaszczystego wybrzeża niekiedy można podziwiać delfiny skaczące po tafli błękitnego oceanu oraz żółwie morskie składające jaja w ustronnych miejscach. Okoliczne plaże i malutkie wysepki stwarzają idealne warunki do nurkowania zarówno z fajką, jak i pełnym wyposażeniem. Miłośnicy snorkelingu upodobali sobie szczególnie plaże: Playa Pinuela i Playa Ventanas. Bez problemu można wynająć łódź, by na krótkiej wycieczce zwiedzić okoliczne wody i wędkować.

Półwysep Osa – urok niezwykłego zakątka Kostaryki podkreśla poszarpana linia brzegowa pełna niewielkich przylądków, zatoczek kąpielowych oraz rzek, które wypływają z głębi lądu, tworząc zjawiskowe kaskady na wulkanicznych skałach. Podczas spaceru po zalesionych szlakach dzikiego półwyspu można przekonać się o wyjątkowym pięknie kostarykańskiego buszu. Na północy Osa znajduje się słynna Zatoka Drake, w której zakotwiczył w roku 1579 statek z Francisem Drake’iem – pierwszym angielskim żeglarzem opływającym dookoła kulę ziemską. W Parku Narodowym Corcovado chroniącym ekosystem przylądka można z powodzeniem nurkować, obserwować delfiny, wędkować i uprawiać kajakarstwo. Na terenie parku znajduje się kilkanaście luksusowych hoteli i rezydencji zwanych „cabinas”, w których warto zatrzymać się na dłużej.

Park Narodowy Chirripo – turyści wybierający się do parku zetkną się z niezwykłą różnorodnością krajobrazu. Z jednej strony znajdą tam płaskie obszary porośnięte niską roślinnością, mokradła i czyste jeziorka lodowcowe, a z drugiej najwyższy szczyt Kostaryki –Mount Chirripo, osiągający wysokość 3800 m n.p.m. Dzięki przemyślanym szlakom góra staje się możliwa do zdobycia nawet dla średniozaawansowanych piechurów. Wystarczy tylko zabrać z sobą niezbędny sprzęt turystyczny i duży zapas wody. Najlepsze warunki do zdobywania szczytu panują w lutym i marcu. Jeżeli Chirripo jest zbyt dużym wyzwaniem, zawsze można wybrać się na liczne szlaki znajdujące się w niższych partiach górskich, położone wśród bujnej roślinności, gorących źródeł i wodospadów.

Wyspa Kokosowa – wyjątkowe miejsce, które ze względu na dużą odległość od wybrzeży Kostaryki (blisko 600 km) odwiedzają nieliczni turyści. Chociaż wyspa dla wielu jest tylko marzeniem, można się tam dostać łodzią, co jednak zajmuje sporo czasu. Turyści, którzy dokonali tego wyczynu, wracają z największej bezludnej wyspy na świecie zauroczeni. Najwyższe tereny porasta gęsty las poprzecinany dzikimi rzekami i wodospadami, których jest tam około 200. Z malowniczych wzniesień można podziwiać wysepki o niecodziennych kształtach, rozrzucone jak kamienie po okolicznych wodach. Wielu podróżników twierdzi, że w dziesiątkach jaskiń i podwodnych grotach ukryte są skarby zgromadzone na przestrzeni lat przez piratów z Karaibów. Poszukiwacze skarbów, miłośnicy podwodnych wojaży i botanicy cumują najczęściej w przepięknych zatokach Wafer i Chatham otwierających drogę do podboju wyśnionego zakątka. Turyści, którzy będą mieli okazję poznać wyspę, nie wrócą z niej obojętni, podobnie jak twórcy filmu „Park Jurajski” olśnieni pięknem kokosowego raju.

Wyspa Cano – turystom płynącym łodzią na dziewiczą wyspę, będącą przed laty kryjówką piratów, towarzyszą najczęściej delfiny i latające ryby popisujące się skokami ponad wodę oraz humbaki przypływające na gody w okresie od grudnia do kwietnia. Cano przecinają przepiękne szlaki spacerowe, natomiast błękitne laguny wokół umożliwiają nurkowanie z rurką i pełnym akwalungiem. Fauna i flora raf koralowych w tym miejscu jest wyjątkowa i zachęca do nurkowania wachlarzem rozmaitych barw. Wyspę otaczają dodatkowo malownicze zatoczki kąpielowe z drobnym, ciemnym i jasnym piaskiem, ocienionym tropikalnym gąszczem.

Ciudad Quesada – miasto otwierające drogę na północ, położone u podnóża Cordillera Central. Miejscowość jest czysta i zadbana, w okolicy warto zatrzymać na dłużej, by z przyjemnych pensjonatów i hoteli wybierać się na zwiedzanie malowniczych zakątków. Turyści nocują najczęściej w resorcie hotelowym Tilajari lub wybierają nagrzaną słońcem miejscowość La Fortuna, z której bardzo blisko jest do wulkanu Arenal i wodospadów Rio Fortuna.

Gorące źródła Tabacon – gorące źródła wraz z ośrodkiem wypoczynkowo-uzdrowiskowym zapewniają wspaniały relaks w otoczeniu przepięknej i dzikiej przyrody oraz bujnych ogrodów. Na turystów czekają zjeżdżalnie, kaskady i baseny z uzdrowiskową wodą, podgrzewaną wulkanicznym żarem. Kąpiel w leczniczych sadzawkach z widokiem na imponujący wulkan warta jest przyjazdu do Alajuela. Obsługę hotelową można przy okazji dopytać o ciekawe szlaki konne i piesze, których w okolicy nie brakuje.

Jezioro Arenal – istotny punkt na mapie turystycznej Alajuela, którego pod żadnym względem nie można pominąć. Okolica jest przepiękna, malownicze tereny można zwiedzać z przewodnikiem, a w okresie od grudnia do marca uprawiać windsurfing i żeglarstwo na wzburzonych wodach jeziora. Nad akwenem znajduje się kilka ośrodków wypoczynkowych wypożyczających sprzęt oraz tawerny, w których miejscowi opowiadają legendę o potworze wynurzającym się z niespokojnej toni od kilku lat. Z okolicznych wzgórz można podziwiać jedyny w swoim rodzaju widok na wulkan Arenal, a także z niektórych miejsc wybrać się na pełną przygód przejażdżkę kolejką linową zawieszoną wśród drzew.

Park Narodowy Wulkanu Poas – najlepiej zagospodarowany park Kostaryki, do którego najlepiej wybrać się wcześnie rano, by podziwiać najpiękniejsze widoki i krater intrygującego wulkanu. Chociaż Poas jest aktywnym wulkanem i należy do jednego z największych na kontynencie amerykańskim, jest najłatwiej dostępnym, dzięki czemu można tam pojechać ze stosunkowo krótką wizytą. Przyjemna trasa spacerowa prowadzi na początku przez dziką roślinność, by osiągnąć dymiący krater z niepowtarzalnymi widokami. Po zwiedzeniu tego ciekawego miejsca można zajść do Ogrodu Wodospadów La Paz, mijając w trakcie swojej wędrówki ogromne obserwatorium motyli, ogrody orchidei pełne kolibrów oraz imponujące wodospady.

Balneario Ojo de Agua – w pobliżu San Jose znajdują się naturalne źródła, w sąsiedztwie których powstało jezioro oraz baseny termalne wpływające na dobre samopoczucie i odmładzające ciało.

Wulkan Barva – żeby zwiedzić okazały wulkan w Parku Narodowym Braulio Carrillo najlepiej jest wypożyczyć samochód z napędem na cztery koła. Na turystów czeka trudna droga dojazdowa, którą rekompensują przepiękne widoki. Krajoznawcze szlaki prowadzą także do baśniowego jeziorka Laguna Barva, którego wody zalały przed laty wulkaniczny krater.

Wulkan Irazu – najwyższy wulkan Kostaryki, z którego szczytu przy dobrej pogodzie widać oceany Atlantycki i Spokojny. Na zdobywców szczytu czeka także nieziemski widok na główny krater wypełniony wodami szmaragdowego jeziorka otoczonego szaro-czarnymi zboczami. Czasami ze skalnych szczelin wydobywa się biała para, która wraz z okoliczną roślinnością tworzy wyjątkowy pejzaż.

Park Narodowy Tapanti – rzekę Tapanti dostarczającą wodę do San Jose chroni niezwykle bujny rezerwat przyrody idealnie nadający się na krótką wyprawę. Na terenie parku wyznaczono szlaki piesze, na których turyści mogą podziwiać dziką przyrodę, obserwować zwierzęta, łowić ryby i pływać w rzece.

Ujarras – w niewielkiej miejscowości regionu Cartago znajduje się Nusetra Senora de la Limpia, czyli ruiny najstarszego kościoła w Kostaryce, pochodzącego z XVII wieku. Patronka świątyni ukazała się przed laty Indianinowi łowiącemu ryby w pobliskiej rzece. Franciszkanie przebywający w okolicy uznali to za cud i nakazali wybudowanie pierwszej kaplicy, przy której zaczęli modlić się Indianie. Matka Boska dokonywała w tym miejscu cudów niejednokrotnie, więc rdzenni mieszkańcy wybudowali świątynię, która jednak nie przetrwała trzęsienia ziemi i do czasów dzisiejszych pozostały jedynie ruiny.

Turrialba – gwarne miasto pełne barwnych targów i uliczek, na których zawsze można spotkać tłumy mieszkańców. Turyści zwiedzający Turrialbe zaglądają najczęściej do Ośrodka Badawczo-Naukowego Agronomii Tropików, gdzie na przykładach przewodnicy pokazują metody uprawy i pielęgnacji palm, orchidei, kawy i kakao. Do miasta zjeżdżają także miłośnicy raftingu i kajakarstwa, którzy z tego miejsca mogą wyruszyć na pełne przygód spływy rzekami Reventazon i Pacuare.

Monteverde – rezerwat skryty w sercu tropikalnej dżungli jest co prawda trudno dostępnym miejscem, ale warto pokusić się o pełne przygód jeep safari, by na własne oczy przekonać się o potędze kostarykańskiej przyrody. Dżungla zwana „lasem chmurowym” jest baśniowym miejscem pełnym najbardziej kolorowych, tropikalnych ptaków, egzotycznych ssaków i tysięcy gatunków unikalnej roślinności spowitej wszechobecną parą wodną. Rezerwat najlepiej zwiedza się pod okiem doświadczonego przewodnika. Monteverde można także podziwiać z „podniebnego szlaku”, czyli systemu wiszących mostów łączących na dużej wysokości platformy widokowe. Spacer między koronami drzew i zjazd na długiej linie w tropikalnym gąszczu z pewnością może wywołać pozytywne, turystyczne emocje.

Rezerwat Cabo Blanco – jeden z najbardziej malowniczych zakątków Kostaryki został objęty rezerwatem przyrody w 1963 r. Chociaż początkowo był zamknięty dla turystów, zdecydowano się utworzyć piękne szlaki piesze i udostępnić dziewicze plaże przy wodach Zatoki Nicoya. Turyści, którzy chcą zostać w rezerwacie na noc mogą skorzystać z kilku małych hoteli w okolicy Cabuya. Bazę noclegową można znaleźć również w osadzie Cabo Blanco, którą w szczególności upodobali sobie surferzy.

Park Narodowy Palo Verde – ogromny obszar chroniony, do którego najlepiej wybrać się na indywidualne jeep safari wynajętym samochodem lub z wycieczką organizowaną przez lokalne agencje turystyczne. Park obejmuje swoim zasięgiem stare lasy, mokradła, tereny trawiaste i zadrzewione zakątki będące ostoją dzikiego ptactwa. W porze suchej można obserwować także okazy ssaków i gadów gromadzące się przy wodopojach.

Park Narodowy Rincon de la Vieja – nazwa parku „zakątek starej kobiety” pochodzi od rzekomej staruszki, która przed laty pomieszkiwała na stokach okolicznego wulkanu. Na turystów czekają dobrze oznakowane szlaki zapraszające na piesze wędrówki, gorące źródła w postaci wrzącego błota, siarkowych jezior i gejzerów parowych oraz wiele innych zjawisk geologicznych. W parku znajduje się także przyzwoita baza noclegowa dla turystów, którzy chcą tam zostać na dłużej.

Park Narodowy Santa Rosa – na główne walory parku składa się niezwykła mozaika rozmaitych stref życia flory i fauny, którą można poznać podczas pasjonującej podróży po trudnodostępnym buszu. Szlaki piesze prowadzą turystów przez tropikalne lasy, górskie tereny porośnięte kaktusami, brzegi rwących rzek i namorzynowe bagna. Na terenie parku można odnaleźć wspaniałe, dzikie i bezludne plaże Nancite i Naranjo wtapiające się delikatnie w nefrytowe wody Zatoki Papagayo. Miejsca te upodobali sobie głównie miłośnicy surfingu, którzy przedzierają się przez dżunglę, by stanąć oko w oko z kilkumetrowymi falami. W parku znajduje się ważne miejsce w historii regionu – La Casona – „Wielki Dom”, w którym zbrojnie starli się Kostarykanie z wojskami najemnika Wiliama Walkera słynącego z podboju państw Ameryki Łacińskiej.

Park Narodowy Las Baulas – ozdobą wspaniałego parku jest Playa Grande, na której najczęściej pojawiają się miłośnicy surfowania po ogromnych falach oraz turyści, którzy chcą podglądać ciekawe życie żółwi morskich. Na obszarze całego rezerwatu można również obserwować niesamowitą florę i faunę, niespotykaną w innych częściach wybrzeża.

Park Narodowy Barra Honda – w ciekawym parku można znaleźć system jaskiń, znakowane ścieżki prowadzące do punktów widokowych i niezwykłe wodospady, przy których słychać pisk tropikalnego ptactwa.

Wyspa Bolanos – wyspę będącą naturalnym środowiskiem lęgowym dzikiego ptactwa można zwiedzić zarówno na pieszo, jak i łodzią z poziomu wód malowniczej Zatoki Salinas. Zwiedzanie wyspy możliwe jest jedynie od grudnia do marca, gdyż w pozostałych miesiącach trwa rozród gnieżdżących się tam pelikanów brunatnych i fregat. Wymarzonym widokiem na zakończenie dnia są malownicze zachody słońca, będące w tym miejscu wyjątkowym zjawiskiem.

San Jose – chociaż stolica Kostaryki sprawia wrażenie zatłoczonej i gwarnej miejscowości, nie brakuje zakątków, w których można odpocząć i nabrać sił na dalsze zwiedzanie. W mieście znajduje11 dzielnic, z których najstarsza Amon została zaprojektowana jeszcze w wieku XIX i tam znajduje się najwięcej zabytkowych budynków w stylu wiktoriańskim i eklektycznym. Zwiedzanie warto zacząć od porannej kawy wypitej w przytulnej kawiarni mieszczącej się gmachu pięknego Teatru Narodowego, uchodzącego za chlubę miasta. Przy okazji warto pochylić się nad mapą i zapamiętać, że ulice zwane „avenidas” biegną ze wschodu na zachód, a „calles” z północy na południe. Po dawce dobrej kofeiny można zabrać się za zwiedzanie serca miasta, czyli Plaza de la Cultura, gdzie najczęściej zbierają się turyści, uliczni artyści, handlarze i malarze. Ulice w centrum są zatłoczone i pełne najróżniejszych sklepów rozmieszczonych w chaotyczny sposób. Przy głównym placu mieści się najciekawsze muzeum w mieście – Muzeum Złota, prezentujące imponującą kolekcję prekolumbijskich artefaktów związanych z kulturą kraju i nie tylko, a także wiele innych ciekawych budowli, które warto oglądnąć z zewnątrz. Spacer po mieście można przerwać wizytą w przyjemnym miejscu, jakim jest Parque Central, by przy odrobinie szczęścia trafić na koncert pod gołym niebem. Nieopodal znajduje się interesująca i ogromna katedra Metropolitana, po obejrzeniu której warto podążyć w kierunku największego targowiska w mieście – Mercado Central. Można tam znaleźć przysłowiowe „wszystko”, więc nie zaszkodzi rozglądnąć się za pamiątkową drobnostką w plątaninie stoisk i barów serwujących najróżniejsze przekąski. Małym dzieciom należy się wizyta w Museo de Ninos, które w przystępny i multimedialny sposób prezentuje historię Kostaryki i dorosłym nakreśla jak przed laty wyglądało życie w tym ciekawym kraju. Panorama miasta najlepiej prezentuje się z budynku Museo de Jade, zwiedzając który przy okazji można rzucić okiem na rzeźby pochodzące z czasów przed-hiszpańskich. Z ciekawszych obiektów znajdujących się w mieście można wymienić chociażby Ogród Zoologiczny, Centrum Kulturalne mieszczące się w Krajowej Gorzelni, Muzeum Sztuki Współczesnej prezentujące wystawy malarstwa, rzeźby i fotografii oraz Muzeum Narodowe eksponujące przedmioty z czasów kolonialnych. San Jose nabiera kolorowych barw wieczorami, kiedy rozświetlają się kolorowe neony, a spragnieni nocnych wrażeń turyści wyruszają w miasto, by oddać się wspaniałej zabawie lub odetchnąć świeżym powietrzem na romantycznym spacerze.

Kiedy najlepiej wybrać się do Puntarenas?
Warto pamiętać, że w Kostaryce leżącej w strefie klimatu równikowego, występują dwie pory roku: deszczowa i sucha. Turyści decydują się na spędzenie urlopu w Kostaryce przeważnie w okresie pory suchej, czyli od grudnia do kwietnia, kiedy w Polsce trwa zima, a temperatury na wybrzeżu oscylują około 27°C. Temperatury przez cały rok są znacznie wyższe niż w Polsce, więc na dobrą sprawę Kostaryka jest kierunkiem całorocznym.

Jaka waluta obowiązuje w Kostaryce i jakie są orientacyjne ceny?
Walutą Kostaryki jest colon kostarykański (CRC), 1 colon = 100 centavos. Z racji tego, że Kostaryka nastawiona jest na turystykę, w hotelach, restauracjach, muzeach i parkach narodowych ceny są wyższe niż w Polsce.

Gdzie i jakie pamiątki kupić w Puntarenas?
Najczęściej poszukiwaną pamiątką z Kostaryki jest słynna kawa uchodząca ze jedną z najlepszych na świecie. Warto rozglądnąć się chociażby za marką Cafe Britt, która specjalizuje się również w produkcji pysznego likieru. Wśród turystów popularnością cieszą się także przedmioty i rzeźby z drewna, głównie z cedru, dębu i mahoniu, oraz wyroby skórzane (torby, portfele), naturalnie farbowane torby i ręcznie wyrabiana biżuteria.

Jaki czas obowiązuje w Kostaryce?
W Kostaryce polski czas cofamy o 7 godzin.

Jak poruszać się po Puntarenas?
Najpopularniejszym sposobem poruszania jest autobus, którym można dojechać prawie wszędzie, natomiast w dużych miastach najlepiej przemieszczać się stosunkowo tanimi taksówkami. Sieć kolejowa prawie nie istnieje, a przejazdy między San Jose a Heradią należy postrzegać jedynie w kontekście rekreacyjnym.

Wypożyczenie samochodu ma sens, jeżeli chce się na własną rękę zwiedzić poszczególne zakątki, chociaż należy pamiętać, że nie ma możliwość przekroczenia granic państwa wynajętym samochodem. Obowiązuje międzynarodowe prawo jazdy, a najlepiej jest wypożyczyć samochód z napędem na cztery koła, gdyż część tras turystycznych może przebiegać poza głównymi drogami. Drogi lokalne Kostaryki niestety nie są w najlepszym stanie.

Jakie plaże są w Puntarenas?
Region Puntarenas jest doskonałym miejscem dla turystów poszukujących przyjemnych plaż, możliwości surfowania oraz sielankowej atmosfery. W wielu miejscach wybrzeża można trafić na ustronne zatoczki z drobnym piaskiem, doskonale nadające się do snorkelingu oraz szerokie, piaszczyste pasy sąsiadujące z bujną roślinnością, na których wygrzewają się dziesiątki turystów. Jeżeli ktoś lubi tłok na plaży, powinien wybrać się na oblegane, złoto-piaszczyste plaże San Isidro, Chacarita i Angostura and Pochote w Puntarenas, natomiast nieco spokojniejszym miejscem jest Playa Herradura położona nieopodal Jaco. Niemalże bezludny jest kilkukilometrowy odcinek wybrzeża na południowy-wschód od Jaco zwany Playa Esterillos. Jedne z najpiękniejszych, piaszczystych plaż w Kostaryce można znaleźć w Parku Narodowym Manuel Antonio, są to: Playa Espadilla Norte, Playa Espadilla Nur i Playa Manuel Antonio. W środkowej części regionu znajdują się także przepiękne, piaszczyste plaże: Playa Savegre, Playa Baru i bezludny, kilkukilometrowy odcinek drobnego piachu przy miejscowości Matapalo. Z drobnego piasku na kilku kilometrach przepięknej plaży położonej w zatoce Ballena zadowoleni są turyści wypoczywający w bajecznym kurorcie Tambor. Na większośći z tych plaż można poczuć się jak na końcu świata, nie wspominając o wymarzonych plażach Wyspy Kokosowej, na których być może wygrzewał się Robinson Crusoe.

Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieć dostęp.

Jakie są ograniczenia celne w Kostaryce?
Do Kostaryki można wwieźć 500 g tytoniu i 3 l wina lub wysokoprocentowego alkoholu. Zakazany jest przywóz żywności. Surowo zabroniony jest wywóz dzieł sztuki pochodzenia prekolumbijskiego oraz rzadkich okazów flory i fauny. Deklarowaną kwotę wwożonych pieniędzy należy wpisać do odpowiedniego formularza.

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia w Kostaryce?
Na terenie Kostaryki nie ma obowiązku wykupienia ubezpieczeń osobowych ani komunikacyjnych. Turystom zaleca się jednak wykupienie w Polsce polisy od nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia u firm, które mają przedstawicielstwa uprawnione do działania w Ameryce Łacińskiej i współpracują z instytucjami kostarykańskimi. Takie ubezpieczenie można wykupić na miejscu, po przyjeździe, ale trzeba pamiętać, że stawki są dużo wyższe niż w kraju. Po skorzystaniu z usług medycznych należy poprosić o rachunek, który będzie podstawą do ubiegania się o zwrot poniesionych kosztów leczenia. Większość kompleksów hotelowych zapewnia opiekę lekarską i konsultacje z lekarzem. W nagłych przypadkach pierwsza pomoc udzielana w szpitalach jest bezpłatnie, niemniej tylko na poziomie podstawowym, dlatego warto skorzystać z ambulatoriów prywatnych.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach, przestrzegać podstawowych zasad higieny oraz zwracać uwagę na warunki w jakich przygotowuje się i przechowuje jedzenie. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min.

Szczepienia ochronne nie są wymagane, niemniej istnieją zagrożenia sanitarno-epidemiologicznych, dlatego przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo i profilaktycznie zaszczepić się przed wskazanymi chorobami. Poszczególne zalecenia sanitarne pozwalające uniknąć zachorowania na różne choroby dostępne są na stronie internetowej Państwowej Inspekcji Sanitarnej.

Dokumentem uprawniającym do wjazdu i wyjazdu z Kostaryki jest paszport ważny przynajmniej 6 miesięcy. Od turystów nie jest wymagana wiza wjazdowa, niemniej przed wjazdem na terytorium państwa należy okazać bilet powrotny lub do dalszej podróży, uprawniający do przebywania na terenie kraju do 90 dni. Wymagana jest opłata lotniskowa. Nie ma obowiązku meldunkowego, niemniej na granicy należy wypełnić kwestionariusz migracyjny.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w San José
Kostaryka, San Jose, San José, Curridabat, Granadilla Norte, # 710. Del Instituto de la Mujer (INAMU), 500 metros al Este.,
Tel.: 00(506) 2253-4646, 00(506) 2273-7978, 00(506) Tel. dyżurny: 00(506) 8382-0325
consuladopol@gmail.com